مدرسه” هنوز “خانه دوم” است

0 0 زمان تقریبی مطالعه 2 دقیقه

شنبه ۱۵ شهریور ۱۳۹۹ – ۰۹:۴۴ مدرسه" هنوز "خانه دوم" است

مدرسه به عنوان خانه دومی که بخش زیادی از تجربه زندگی اجتماعی و آموزش‌ها و آزمون‌های اجتماعی شدن در آن انجام می گیرد با وجود بحران‌های طبیعی و مصنوعی و ایده‌های روشنفکرانه؛ بی رقیب وغیر قابل جایگزین است.

خبرگزاری فارس ـ گروه آموزش و پرورش: محمدابراهیم محمدی در یادداشتی نوشت: امروز مدارس اغوش خود را روی دانش اموزان خود می گشاید و تجربه سال تحصیلی هرچند متفاوت اما جذاب وخاطره امیز می‌شود
بخش زیادی از خاطرات همه ما بعد از خانه در همین مدرسه ها شکل گرفته است.

شاید اگر 12 سال تحصیل و12 نوبت اغاز پرشکوه مدارس نبود بخش زیادی از تاریخ زندگی ما کم مفهوم وبخ دور از برجستگی ها وجذابیت ها می‌شد.

"بحران ویروسی" قرن با زور ازمایی وقدرت نمایی و وقفه ای که دراین فرایند پدیداورد ویا ایده های روشنفکری چون "مرگ مدرسه" هرچند کمی چهره این خانه امید وارزو را درهم کرد اما نتوانست دراصالت وهویت این کانون بزرگ تربیتی تولید تردید کندوذهن وضمیر مردم نسل پرور را از تاثیر وکارامدی این نهاد مشوش سازد
مدرسه در قاموس وفرهنگ ما همچون خانه ومسجد مقدس وستایش امیز است

این نهاد های بلامنازع نقش های انحصاری در تربیت نسل وکارامدسازی وهویت بخشی ایفا می نمایند
باقطع نظر از کاهش نقش مدرسه وتقلیل ان به اموزش های سطحی وکلاسی که خود ستمی ناخواسته به این نهاد مقدس است ونیزناتوانی برخی از مدیران وبرنامه سازان در استفاده حداکثری از ظرفیت مدرسه ؛ این نهاد وکانون فرهنگی وتربیتی وهم شانه ودوش بدوش با خانه وخانواده است

وقتی نمی توانیم ونباید نقش خانه را به خوابگاه خانواده تقلیل وتنزل دهیم و از نقش وسهم تربیتی وسازندگی ذوابعاد ان چشم بپوشیم؛ چگونه می توانیم جایگاه مدرسه را در اموزش درس وکتاب محدود کنیم وصدها نقش پیدا وپنهان را که بمراتب از نقش متعارف ان بالاتراست نادیده انگاریم؟!

در سند تحول واسناد بالادستی، مدرسه برخلاف شکل مرسوم ومحدود بعنوان کانون فرهنگی وتربیتی شناخته وتعریف شده است هرچنداین نگاه وانتظارات با انچه در اکثر مدارس ما جاری است تفاوت فاحش وجدی دارد
"طرح بوم" را شاید بتوان یکی از چندین طرحی دانست که می کوشد نقش های جدی وکیفی ومحوری را که بر مدار تربیت واجتماعی سازی نسل است به مدرسه برگرداند وگامهای را در نگاه به مدرسه از منظر" مدرسه زندگی "بردارد اما اینهمه بی مدد تغییر این نگاه واصلاح جهت گیری ها نشدنی ویا سخت پیمودنیست!

مدرسه نباید مجموعه شیفتی وفشرده اموزشی شده وبه حداقل بهرمندی های اموزشی محدود شود
دور نباشد اگر بگویم قریب به اتفاق بیش از 110000مدرسه ما که غالبا از بهترین وشکیل ترین تیپ معماری برخوردار واز وضعیت کم مانند محیطی وموقعیتی برخوردارند در 24 ساعت جز چند ساعت محدود اموزشی فعال نیستند

مدرسه اگر قرار باشد به کانون تربیتی ومرکز شوق واشتیاق دانش اموزی تبدیل شود باید نگاه سخت و سردوخشگ به مدرسه به موضعی مبسوط ،فراخ، ذایقه مند ومتناسب با شرایط ،خواست ونیاز تغییرکند
"کرونا"هرچند وقفه ای در حضور معلمان ودانش اموزان در مدرسه ایجاد کرد اما نتوانست ونمی تواند این فاصله را عمیق وپیوسته کند.

مدرسه در این وضعیت بحران کرونایی که تاکنون فرجامی برای ان مشخص نشده ، ازحساسیت وظرافت های خاصی برخورداراست بقاعده دانش اموزان باید بسیاری از رفتارهای اجتماعی وفردی خاص دوره های بحرانی از این جنس را درمدرسه بیاموزند.

اگرقرارباشد این وضعیت حاد کرونای چند سالی میهمان خانه وزندگی فردی واجتماعی ماشود چه جایی بهتر از مدرسه می تواند مهارت ها ودانش مواجهه را به دانش اموزان بیاموزد؟ مدیران واولیای مدرسه درتعمیق وکارامدی این اموزشها نقش سازنده ای دارند. باید تصمیم درست وبجای وزیر محترم را که متعارف ومعمول در نظام تعلیم وتربیت است ستود و قدردانی کرد.

انتهای پیام/